Kibira slums

Salama,

gisteren zijn we met Nelson naar de op een na grootste slum (sloppenwijk) van heel Afrika geweest, 'Kibira'. Vorige week waren we in de sloppenwijk in Thika geweest dus we dachten een beetje te weten wat te verwachten. Dit was echter een totaal andere sloppenwijk, wat een ellende, zoveel mensen, kinderen, geiten kippen en afval bij elkaar.

We zijn met de matatu (busje) naar Nairobi gereden, hier moesten we op een andere bus overstappen naar Kibira. Hier aangekomen werden we al heel vreemd aangekeken, blanke mensen komen hier dus heel zelden. We zijn toen naar een jeugdgroep, 'de Kamsheg' gegaan en zij hebben ons met 8 jongens rondgeleid door de sloppenwijk. Deze jongens waren eigenlijk een soort bewaking omdat je als blanke hier niet alleen zonder locals kunt rondlopen. De Kamsheg jongens waren voornamelijk Nubische moslim jongens oorspronkelijk afkomstig uit Sudan. Hun grootvaders zijn hier in WO-I naar toe gekomen. We hebben nog leuk gepraat over politiek, die idioot van een Bush en het geloof. Erg leuk en interessant, we zaten helemaal op een lijn! Deze jongens hebben een drietal zaakjes, een telefooncel, afvalput en een kraampje. het geld dat ze hiermee ophalen besteden ze aan de aller armsten, zo ontzettend goed aangezien deze jongens zelf ook heel weinig tot niks hebben. Verder helpen ze de zieke alleenstaande moeders ook met koken en wassen. Waarschijnlijk gaan we deze groep ook sponsoren zodat ze meer mensen kunnen helpen.
Wij hadden voor we naar Kibira kwamen wederom voedselpakketten gemaakt en deze hebben we daar met de jongens uitgedeeld aan een paar van de allerarmsten. We mochten bij deze mensen de hutjes binnen, vaak pasten het amper met z'n zessen. Meestal stond er dan een oud bed voor de hele familie waar de moeder op lag. De kinderen kropen daar 's avonds dan gewoon bij. Ik heb echt zo vaak moeten slikken, en mijn tranen moeten bedwingen, echt ongelooflijk schrijnend. Toch zijn de mensen zo gastvrij, dat we in hun 'huis' mochten kijken en vragen mochten stellen. De meesten van de gezinnen bestond uit moeder met een aantal kids. Vader was vaak al gestorven of weggelopen. De meeste moeders en daardoor ook enkele kids hadden aids. Een moeder had kanker en weer een andere TBC en aids.. je weet dan gewoon dat de babietjes en kleine kids straks hier op straat moeten gaan leven en dat is zo hard. In onze pakketten hadden we ook babyvoeding maar geen melk. Een moeder wilde graag haar kinderen voeden maar had geen melk, toen ben ik met een van die jongens door de slum heen gegaan op zoek naar een kraampje dat melk verkocht. Heb gelijk een heel aantal pakken gekocht en teruggebracht naar de moeder. Op dat moment kun je wel iets doen maar als je dan uitkijkt over al die golfplaten dan weet je dat het een druppel is op een gloeiende plaat....
De moeder die kanker had moest geld hebben voor een scan, dat kost ongeveer 50 euro. Dit geld had ze niet dus ze wist niet hoe ver de kanker al gevorderd was en ze kon hem daardoor niet behandelen. We hadden natuurlijk niet zoveel geld (50 euro is hier heel veel) bij ons maar ik ga hier zeker terug en dan willen we met alle vrijwilligers het geld bij elkaar brengen zodat ze geholpen kan worden. Aangezien mijn tante momenteel ook kanker heeft greep me dit heel erg aan. Ook het feit dat ze daar met 50 euro misschien geholpen kunnen worden is zo bizar.
De kids in deze slum waren ook heel anders, in Thika zijn ze gewend aan vrijwilligers van het CRC, de 'blanke' staat voor snoep dus erachter aan hollen is het logische gevolg! Hier kennen ze amper blanke mensen en sommige kids waren echt een beetje angstig voor ons. Toch weer heel veel snoepjes uitgedeeld, die smile die je dan ziet is echt super!
Wat me ook heel erg raakte was de ongelooflijke rotzooi, overal liggen uitwerpselen van de dieren en afval van de mensen. Het riool stroomt gewoon door de super smalle straatjes zodat je van links naar rechts moet springen om maar nergens in te stappen.
ik zal binnenkort wat foto's uploaden (heb er niet veel gemaakt, was te veel bezig met om me heen kijken en de mensen) zodat jullie een impressie kunnen krijgen want hoe ik het hier ook probeer, het is niet in woorden te vatten.

Toen we met de Kamsheg jongens terugliepen pakten een mijn hand, liepen we daar hand in hand door de slum! Dat is hier echter heel gewoon, mannen en vrouwen lopen hier met iedereen hand in hand, man met man, vrouw met vrouw, man met vrouw, echt heel apart! Maar ja, het was wel grappig. Deze jongen, denk dat hij een jaar op 18 was ofzo, had dezelfde schoenmaat die ik heb. Ik heb hem dan ook mijn bergschoenen belooft volgende keer als we komen, denk dat hij ze harder nodig heeft dan ik aangezien hij op slippers door de rotzooi liep!

Hopelijk een vervolg op Kibira in de komende weken!


Nu toch ook nog wat leuker nieuws!
Vorige week schreef ik dat we met de kids van CRC naar een soort speeltuin zouden gaan omdat een van de meiden jarig was. Dit hebben we gedaan, met 18 kids en 5 vrijwilligers in een matatu (klein bestelbusje met 11 zitplaatsen ofzo)!!! We hadden cakes meegenomen en lolly's. De kids hebben heerlijk gespeeld, geschommeld, op de wip en draaimolen. Echt heel erg leuk. Halverwege de middag hebben we flesjes fanta gehaald en de cakes gegeten, dat was heel gezellig, en wat zijn deze kids lief en rustig als ze eten, dan hoor je helemaal niks! Om 4 uur was er nog een kinder danswedstrijd waar alle kinderen aan meededen. Echt een geslaagde dag!

Ik probeer snel weer wat foto's up te loaden. Kijk maar op www.tessajanssen.com

Veel liefs Tessa xxxxxxxx

Oja, bedankt voor alle lieve, leuke smsjes en mailtjes!!!!