Pepper-nuts ;-) en een Sinterklaas-update!

Even vooraf:

Bedankt Peter v. Geel, Anniek, Miranda en papa en mama voor jullie pakketjes, Die van Peter en Anniek kwamen vandaag aan, van Peter heeft er 6 (!) weken over gedaan en die van Anniek maar 2, gemiddelde van 1 maand blijft dus staan!! Ik zal alle kids vanavond trakteren op pepernoten, vinden ze helemaal geweldig!! Nogmaals bedankt, heel erg lief en super om naar het postkantoor te gaan en een pakketje op te halen! Asanthe Sana!!!!!


Lieve allemaal!

Wat een ochtend....
Het begon allemaal leuk, 3 vrijwilligers gaan op safari, ik zou naar het postkantoor gaan om een pakketje op te halen, (jippie, jippie!) zonnetje scheen, ideaal. Totdat we opeens een harde knal hoorden van brekend glas, een van onze kinderen, Benina, was tegen een openstaande ruit aangelopen en had haar hele gezichtje openliggen. Een snee van oor tot de andere kant van haar lip, te veel bloed, alle kinderen geschrokken, hectisch. De safaribus stond gelukkig nog op de oprit dus met de 'huismoeder' en de 3 safari gangers ging Benina naar het ziekenhuis. Ik werd een half uurtje later opgehaald om mijn pakketje op te gaan halen bij het postkantoor, wat op zo'n half uur rijden ligt. Daar ik toch wel erg benieuwd was hoe het met Benina ging zijn we via het ziekenhuis terug gereden. In dit 'general hospital' zat Benina nog steeds (bijna 2 uur later!) buiten te wachten met een wattenprop op haar wang. Niemand scheen echt op te schieten en het zag ernaar uit dat we nog wel een paar uur konden wachten. Benina viel bijna in slaap, zo slap was ze door het bloedverlies en ze had hele erge pijn. Ze hield zich zo flink, echt ongelooflijk voor een meisje van 9. Een andere vrijwilliger waarschuwde me om niet het ziekenhuis binnen te gaan want daar lag een vrouw die met een 'panga', een mes van zo'n 60 cm bewerkt was door haar man. Haar vingers waren afgehakt en haar hele hoofd lag open. Ongelooflijk wat een leed je daar ziet, en omdat de mensen zo arm zijn wordt er ook niet secuur of netjes gewerkt, deze vrouw werd niet eens door zusters schoongemaakt, dat moesten haar vriendinnen doen.

Vorige week was ik op bezoek geweest bij iemand in een privé ziekenhuis, aan de andere kant van de stad, hier wilde ik nu ook met Benina naar toe, we wilden niet langer wachten! Het gezicht moest zo snel mogelijk gehecht worden anders zou ze de rest van haar leven met een te lelijk litteken over haar gezicht lopen. De huismoeder vond dit alleen erg duur. Maar wij willen maar al te graag betalen, als ze maar geholpen wordt, en snel! Dus in de safaribus naar de privékliniek geracet. Hier werden we gelijk geholpen en hebben ze dik 3 kwartier gehecht en schoongemaakt, Het arme meisje had zoveel pijn, haar gekerm ging letterlijk door merg en been. En weet je wat de kosten waren, 60 euro! Dat is niks voor ons, voor een meisjes mooie gezichtje. Voor ons niks maar voor mensen hier een maandsalaris! We gaan nu een potje maken met de vrijwilligers waar iedereen iets inlegt zodat in de toekomst bij deze gevallen gelijk naar de privékliniek wordt gereden, ipv naar het gewone ziekenhuis. Op zo'n momenten heb ik echt een hekel aan Kenia; het verschil tussen arm en rijk is zo groot, met geld heb je hier letterlijk alles, zonder sterf je gewoon.
Pfffwww, terug naar de orde van de dag. Benina ligt weer in haar bedje thuis in CRC, de rust is wedergekeerd. Hopelijk zal haar litteken met de tijd minder worden, ze heeft zo'n mooi gezichtje.

Momenteel zitten we met een hele nieuwe groep vrijwilligers in CRC. Vorige week zijn Kim, Gerdi en Anouk naar huis gegaan, diezelfde dag gingen ook Miriam en Wytze weg, om te reizen, Mombasa en safari (zijn vandaag op safari vertrokken). Was opeens wel erg stil en even wennen. Kathelijn en ik bleven over met inmiddels weer 2 nieuwe vrijwilligers, Marieke en Laure. 2 leuke rustige meiden, wordt heel gezellig!

Het laatste weekend van Anouk gingen we naar een concert van 'Nameless' in Thika, we werden gelijk weer gespot en het podium opgetrokken met alle 'wazungu' en moesten hier dansen op Shakira, voor zo'n 1000 man publiek, haha! Verder weer op de foto met Nameless en gevraagd wanneer hij nou eens in het weeshuis op komt treden, we wachten af!

Op maandag gingen we met Nelson naar de Childrens-officer, de kinderbescherming hier in Thika. Het oudste meisje, Winnie, die net haar primary school heeft afgerond werd weer door haar familie (ooms en de oma) opgeëist. Ze is nu nl. oud genoeg om als dienstmeisje te gaan werken of evt. zelfs uitgehuwelijkt te worden! De familie heeft zich nooit om haar bekommerd, te gemeen gewoon. Het wrange is ook dat de oma Winnie mishandeld heeft en Winnie doodsbang voor haar is. Verder heeft een Nederlands echtpaar besloten Winnie's middelbare school te gaan betalen, 4 jaar boardingschool, intern. Winnie is heel erg intelligent dus ze moet echt haar opleiding afmaken. We hebben met de childrens-officer overlegd en hij gaat een meeting met ons en de ooms regelen. We hopen zo dat Winnie nog een maand bij CRC mag blijven en dan in januari naar boardingschool kan. We hopen op het beste!

Verder zijn we deze week weer naar de construction site geweest waar we zien hoe het nieuwe huis gestaag vorm begint te krijgen, hopelijk kunnen ze begin volgend jaar verhuizen!!

Sinterklaas is in aantocht en dat gaan we ook vieren, met zelfgebakken pepernoten, schuimpjes, liedjes zingen, schoen zetten, cadeautjes erin, kleurplaten, van alles! Van Miranda en van mijn ouders heb ik pakketjes (hebben er beide dik een maand over gedaan!) ontvangen vol met sinterklaasspulletjes dus die gaan we goed gebruiken, de kinderen vinden het heel erg spannend, zo'n 'mzungu-man' met witte baard die met zijn paard op het dak komt en cadeautjes legt in de schoenen!! Zwarte piet hebben we voor het gemak maar weggelaten, haha, hoe leg je dat hier uit! Na 5 december een update over hoe alles verlopen is!

We hebben met de kinderen ook al aan kerst gedacht en zijn al de hele week bezig kerstkaarten te maken voor alle sponsoren en familie, heel leuk, veel geklieder, geknip, geplak en tussendoor zelfgebakken koekjes of cake! Ja want we zijn verslaafd aan bakken, we gaan zelfs pepernoten en speculaas maken met de kids, met dank aan Mariekes speculaaskruiden!

1 December was het 'World Aids Day' en zijn we met de buurvrouw 'mama Eve' naar een bijeenkomst in Kandara geweest. Met de matatu een uur gehobbeld door een te mooi landschap en daarna naar vrienden van haar gegaan. We werden heel vreemd aangekeken in het dorpje, hier komen blijkbaar amper blanken! We liepen langs een slachthuis waar 10 man bezig waren een hele grote koe ondersteboven op te hangen aan haken, hmm, niet zo'n mooi gezicht! Daarna op de koffie in een piepklein huisje, met heel veel kinderen. De mensen hier zijn zo gastvrij, gelijk weer muziek op, fantastisch! Na de koffie naar de bijeenkomst. Hier was een podium waar toespraken werden gehouden, toneelstukken werden opgevoerd en er werd gezongen. Iedereen kreeg stickers en papieren petjes en het was een grote happening. Je kon je ook gratis laten testen op aids, veel mensen maakten hier gebruik van, wij hebben dat toch maar niet gedaan! Jammer genoeg was alles in het Swahili maar we leren gestaag! Na een ritje op een kameel (ja, een echte en die is hoog!) terug in de matatu. Dit was een onvergetelijk ritje, dik 20 man in een busje dat plaats biedt aan +/-15 man. Ik hing dan ook letterlijk ingeklemd tussen 2 stoelen, gelukkig is iedereen hier gezegend met een dikke 'matako' dus ik bleef er mooi tussen hangen! Halverwege de rit hoorden we een soort van gil, bleken er nog 4 geiten onder de stoelen te liggen! Te bizar, helemaal geweldig, haha!

Zaterdag had Jackson, een van de boardmembers me uitgenodigd voor de bruiloft van zijn neef. Met Jackson, zijn vrouw en baby, Mary-Ann (de huismoeder en tevens Jackson's zus) en een andere neef naar Nanyuki, een plaatsje zo'n 3,5uur rijden. De bruiloft was soortgelijk aan een Nederlandse bruiloft, ook in de kerk (was een christelijke, geen traditionele bruiloft) maar met heel veel gezang! Veel 'big mama's' met 'big matako's', werd wederom ingeklemd tussen 2 forse mama's! De bruid kwam wel een uur te laat maar achja, 'pole pole' hier in Kenia! Na de mis naar een groot veld waar het hele dorp te eten kreeg en weer veel muziek was. In de namiddag weer naar huis, heerlijk genietend in de auto, landschap aan me voorbij trekkend, allemaal lichtjes in het donker van passerende auto's, heerlijk, relaxen, een geslaagde dag!

Ik begon dit stukje met het ongeluk van Benina. Voor iedereen zal die naam misschien vreemd en onbekend klinken, dat klopt ook want Benina woont pas in CRC sinds donderdag! Ze werd door de Childrens Office gestuurd met haar broertje en zusje, Edward (1,5jaar) en Carol (3jaar). Ze kwamen aan op blote voetjes dus toen hebben we gelijk slippers en kleren voor ze gekocht, wat waren ze blij toen ze die kregen, wat een schatjes! Benina is met haar 9 jaar al een echte moeder, dat moet ook wel want haar vader is al lang geleden weggelopen en haar moeder was 1 maand geleden opeens spoorloos weg. Benina heeft toen een dikke maand alleen voor haar broertje en zusje gezorgd, tot ze echt geen eten meer hadden en ze naar de Childrens Office is gelopen. Nu zjin ze helemaal happy in CRC, zacht bedje, veel knuffels van ons en warmte en eten. Ze bloeien helemaal op. Hopelijk gaat het ook snel weer beter met haar gezichtje.

Ik heb nog een nieuwtje trouwens, het staat nog in de kinderschoenen (om maar in sinterklaas terminologie te blijven!) maar ik ga waarschijnlijk een weeshuis starten hier! Samen met een echtpaar van hier zijn we alle mogelijkheden aan het uitwerken en dingen aan het regelen. Het plan is om een weeshuis te starten voor geestelijk gehandicapten kinderen tussen de 4 en 14 jaar. We willen ook een schooltje eraan verbinden en een soort van kinderboerderij met geiten, kippen en konijnen. Hier moeten ze leren werken met hun handen en ook les krijgen zodat ze later een beroep kunnen uitoefenen. Geestelijk gehandicapten kinderen worden hier vaak verstopt of verwaarloosd, er is amper opvang. Hopelijk gaat alles lukken maar ik houd jullie op de hoogte!

Ik ga genieten van een paar pepernoten uit mijn ouders pakketje en daarna kerstkaarten maken.


Heel veel liefs,
dikke kus Tessa xxxxxxxxxxxxx


Sinterklaas-Update!!!!!!

Zoals ik hierboven al had geschreven zouden we sinterklaas gaan vieren en dat hebben we ook gedaan, in een woord GEWELDIG!!!!!
De avonden van voren al een aantal maal verteld over de Sint en zijn paard, dat vonden ze al heel spannend!
Elke avond vroegen ze of het paard al kwam!!
Op 5 december hebben we pepernoten en speculaas gemaakt, de kleintjes hebben zich echt suf gerold aan de pepernootjes, haha! Verder ook kleurplaten gemaakt (dankje Miranda voor de mooi kleurplaten uit je pakket!!!) en liedjes geleerd. 's Avonds na het eten alle kids aan de tafel, wederom verteld van de Sint onder het genot van warme chocomelk (is hier toch echt nog zomer!!) en de pepernoten en speculaas, heb nog nooit een bakje snoep zo snel leeg zien gaan, haha, en dat zo vlak na een hele berg 'ugali' en bonenprut! Daarna allemaal de schoenen gezet met kool (bij gebrek aan wortel!) en water en daarna zo hard gezongen (of was het toch schreeuwen?!)dat de Sint het in Nederland zou kunnen horen!!! Toen de kids vol spanning in hun bedjes lagen en ik vertelde over het paard op het dak (voor de zoveelste keer, ze vinden het verhaal te leuk!!) gingen opeens de aapjes over het dak sprinten (ja, we hebben echt heel veel apen in de tuin en op het dak!!), de kids dus helemaal extatisch, 'Dat is de sint en het paard!!!!!!' Hahaha, zo cool.
Maar het allermooiste was toch de ochtend, toen 23 slaperige kopjes om half 6 met ons bij de schoentjes gingen kijken...ze waren vol!!!! Met een zakje pepernootjes en chocolademuntjes (dankjewel Miranda en papa & mama!!) en kleine kadootjes. Ze waren zo enthousiast, je smelt gewoon!!!
Een super-sinterklaas, maar zeg nou zelf, waar kun je dan ook beter sinterklaas vieren dan in een weeshuis!!!!!

Liefs Tessa xxxxx