Bluepost!

foto's op www.tessajanssen.com

Lieve allemaal!

Zoals jullie zien schrijf ik dit berichtje vanuit ons eigen regenachtige landje.... Ik ben nl al weer terug in Nederland, een weekje eerder dan gepland, helaas....

Maar ik mag niet klagen want in mijn paar weekjes Kenia heb ik toch heel veel kunnen doen. Verder heb ik ook gezien dat alle kids het geweldig naar hun zin hebben dus ik ben gelukkig!

Ik eindigde mijn vorige verhaal in Thika, de stad waar ik mijn Kenia avontuur een jaar geleden ben begonnen. Hier ligt ook CRC en in CRC zijn meer dan 20 hele fantastische kids die ik al te lang niet meer gezien had! Na een kleine 2 weekjes Nyeri wilde ik dan ook graag even naar Thika om de kids daar te zien.

Eerste stop was Winnie, op haar boardingschool. Samen met Carol, Jackson en Anthony gingen we op weg naar haar school. Daar aangekomen was de les nog bezig dus even wachten....jaja, pole pole! Toen we een half uutje later het schoolpein opkwamen werd Winnie's naam al gefluisterd, want een 'mzungu' op school, dat kon alleen maar voor Winnie zijn! Winnie zag ons, werd helemaal verlegen, alle andere meiden kijken, help!! Toen ze over de eerste schok heen was kwam ze op ons afgerend, en werd er heel lang geknuffeld! Wat was ze veranderd, echt een grote meid, met vrouwelijke rondingen en al! We hebben een uur met haar bijgeklets, haar een pakketje gegeven met eten, snoep, zeep, tandpasta etc etc...Toen was het 'bezoekuur' al weer over en moesten we gaan....ik ben echt zoooo slecht in afscheid, en ja hoor, natuurlijk huilen, hahaha! Stonden we daar onder het toeziend oog van de hele school te huilen, achja, een school met alleen maar meiden, die snappen dat wel!!!

Toen door naar st. Patricksschool waar de kids van CRC allemaal zijn. Ik kon gewoon niet wachten tot half 4 totdat ze thuis waren, nu ik zo dichtbij was wilde ik ze gewoon zien! De headmaster was weer even gastvrij als altijd en toen, na beleefd bij hem in zijn kantoortje even geklets te hebben, (blablabla....kom op kerel, ik wil niet met jou praten, ik wil de kids zien!!!!!) kon ik eindelijk naar de kids. Ik ging eerst naar de nursery, opende de deur en keek naar een aantal heel verwonderde oogjes...! Zo gaaf om te zien.... Ze hadden echt zoiets van, 'Wat doet die nu opeens hier!!!'. Francis kwam toen naar me toegerend en daarna durfde de rest ook. Zat ik daar op mijn hurken met allemaal kleine armpjes om mijn nek, hoezo gelukkig!!!!! Vooral Grisson en little John, wat was het heerlijk hun weer te zien!!!! En, ja hoor, weer een traan, wat ben ik af en toe ook een emotionele ramp, haha (Achja, ik huil ook al bij spoorloos, dus wat kun je anders verwachten!)

Na school heb ik de kids in CRC getrakteerd op cake en hebben we even gespeeld. Op zondag was het feest! Toen ben ik met Dina, een nieuwe vrijwilligster in CRC en de huismoeders en alle 27 (!) kids in 2 matatus (prop prop prop!!) naar Bluepost geweest. Daar met de kids gespeeld , gevoetbald en geluiered in het gras, heerlijk gewoon! Ook nog even langs de souvenirshops waar iedereen me nog herkende!!! 'Hey Tessa, yuou are back!!!' Dat hoorde ik de afgelopen dagen trouwens wel vaker... in de supermarkt, op straat, bij de fruitboys, de hoteleigenaar, het restaurantje... als blanke blijf je blijkbaar lang in het geheugen hangen!!! Ik voelde me wel helemaal thuis weer in Thika!
In Nyeri heb ik dan echt het huis, toch voel ik me nog meer thuis in Thika omdat ik daar zo lang gewoond heb. In Nyeri is het natuurlijk ook weer geweldig, vooral alle kleine kids, en het feit dat je de kids zelf hebt opgehaald bij de rechtbank of kinderbescherming, of zoals bij Ajub in het ziekenhyis, dat maakt het zo speciaal! Kenia is gewoon helemaal super! (aan mijn superlatieve te zien heb ik het goed naar mijn zin gehad!)

In de week daarna ben ik weer terug gegaan naar Nyeri waar ik heel blij was 'mijn' kids weer te zien!

Nu ik dit zo schrijf zie ik alle kids weer voor me, ik ben maar kort geweest dit keer maar heb alle kids gezien en dat is echt geweldig!

De kids in CRC en in Upendo hebben het getroffen, ze gaan naar school, kunnen spelen, hebben lieve huismoeders en vrijwilligers die voor ze zorgen en ze hebben elke dag genoeg en gevarieerd te eten! In Upendo zijn er nu maar 11 kids, waardoor het echt een groot gezin is. De oudere kids zorgen voor de jongeren alsof het broertjes en zusjes zijn, da's zo mooi om te zien!!!

Ja, ik ben gelukkig!!!!!

Heel veel liefs,

Tessa xxxxxxxxxxxxxx