Contrasten...x

Lieve allemaal!

Dit berichtje schrijf ik vanaf Nederlandse bodem, ben weer veilig thuis. Dit met zeer gemengde gevoelens.... tuurlijk is het heerlijk weer in mijn eigen bedje te slapen en een goede kop koffie te drinken (bizar toch, in het land waar koffie in de tuin aan de struiken groeit, serveren ze slappe nescafe!!!) mis ik het land, het zonnetje en bovenal de mensen en mijn kids... ;-( Afscheid was dan ook erg moeilijk, lijkt wel hoe vaker ik ga hoe moeilijker het wordt weg te gaan, de kids ziten nu echt zo in mijn hartje, de meeste ken ik nu al meer dan twee jaar, hebben allemaal echt karaktertjes en eigen gewoontes, da's zo mooi om te zien. Maar ik dwaal af, ga even terug naar wat we allemaal gedaan hebben!

Op de dinsdag zijn we naar de DCO gegaan, een nieuwe dame op de plek, heel goed. De vorige DCO (District Child Officer = kinderbescherming)was nl een corrupte nare man. Deze dame straalde veel meer uit, ook vertrouwen. Ze weet van onze bouwplannen en ik ben er zeker van dat ze ook hier rekening mee houdt met het plaatsen van kids tot de zome, we zitten nl redelijk aan de max met kids in dit huis! Maar er is altijd nog plaats voor een meer.... lees maar verder dadelijk!

Woensdag, jarig!!!!! Werd wakker met een kleine kater, de avond ervoor was ik nl met Kimm en Mark in een hotel gaan slapen, om zo om 24.00uur mijn 31ste verjaardag in te luiden! Echt zo'n geweldige avond gehad!! Kimm gaf alle bewakers van het hotel zelfverdedigingsles(;-)) en aangezien ze het hotel bewaakte met pijl en boog (serieus!!!!!) hebben we de halve nacht pijl en boog staan schieten onder de sterren met een biertje in de hand, topverjaardag al!!!! Daarna met Kimm, Mark en Bernard naar de Equator in Nanyuki. Altijd leuk, zo door het land rijden met de bus van Upendo. Onderweg colonne van Britse soldaten ingehaald en om heel veel droge humor dubbel gelegen.'s Avonds zeker 10 kilo aardappelen geschild want... ik wilde friet bakken op een houtsvuurtje voor alle kids, uren werk, hahaha, maar wel heel lekker. had gelukkig hulp van Kimm en Mark, wat weer hilarisch is voor de Kenianen, mannen horen niet te koken, haha! Met de kids een verjaardagsfeestje gehouden bij het kampvuur, frietjes, worstjes, zingen, kaarten en een taart met een kaars (31 zijn er te veeeel!!!!).

Janet, een van mijn oudste meiden van 12 jaar oud heeft haar ouders beide verloren aan HIV. Ze is toen bij haar opa en oma ondergebracht maar deze arme mensen zijn vnl dronken en heben Janet meerdere malen uit het huis (planken hutje) weggejaagd. Toch is contact met familie belangrijk dus zijn we op de donderdag met een voedeselpakket op zak naar haar oude huis gegaan. Onderweg stopte we bij haar oude school, waar gelijk een meisje op haar af kwam gerend, Purity. De meiden waen zo blij elkaar te zien, was gewoon ontroerend. Echter kwamen onze tranen pas echt opwellen toen we haar verhaal hoorde. Purity is 14 en al 7 jaar wees, ook zij verloor beide ouders aan HIV. Ze woont nu naast haar broer in een hutje van hout van 2m bij 2m. Broerlief is de helft van de tijd weg op zoek naar werk (heeft de middelbare school nooit knnen afmaken omdat er geen geld was na de dood an de ouders). Purity zit dus de helft van de tijd alleen in dit hutje zonder slot!!!! Wie weet wat er met zo'nm eisje kan gebeuren of wat er al gebeurd is, kippevel..... We mochten Purity meenemen naar de opa en oma van Janet. Dames blij, wij blij! De opa was echter half afwezig, oma zagen we helemaal niet en opa toonde amper emotie bij het zien van zijn kleindochter. Ik wilde mijn voedselpakket dan ook niet hier achterlaten. Heb hem uit fatsoen wat meel gegeven en weg! Gelukkig zagen we ook nog een tante (heeeel jong!!!) met kids en dat was even fijn voor Janet. Daarna door naar het hutje van Purity. Heb hier ook het voedselpakket achtergelaten!!!! Goede bestemming! We spaken met haar af het slot te maken en dat ze het weekend bij ons in Upendo mocht slapen, de dag erna zouden we haar ophalen. Beetje stil van de indrukken reden we naar huis.....

Vrijdagochtend gingen we eerst David ophalen op kostschool, hij was zo verrast, heerlijk om weer bij te kletsen!! Ook hij zou het weekend bij ons doorbrengen. Toen langs Purity. Met haar hoofd van de school spraken we over haar situatie en we gaan proberen haar ook in Upendo onder te brengen. De headmaster zal een aanbevelingsbrief opstellen en dan het proces in werking stellen bij de DCO. Ze gaat volgend jaar nl naar de middelbare school en dat kost geld, dat ze niet heeft, zou zonde zijn zo'n slim mesje aan haar lot over te laten, dus zo zie je maar weer, er is altijd plek voor een kind meer!!!!!

Op de zaterdag zijn we met de kids gaan zwemmen in GreenHills als mijn verjaardagkadootje aan de kids. Speeltuin, grasveld en met zwembad!!! Vooral David genoot, zwemmen, met de jongens Mark en Kimm voetballen, stoer doen!!! Ook de kids genoten van de zon, het water en de speeltuin. Popcorn gegeten, soda's gedronken, heerlijke dag!!!
's Avonds was onze laatste avond in Nyeri, de dag erna zouden we al vroeg naar Nairobi gaan. Dus met Chocho (oma!) en Babu (opa Bernard) en David, charles, Kimm, Mark en ikzelf naar een bushbush bar. Echt in de middel of nowhere! Speelde wel life music, hahaha, gitaar en zang die zooooo vals was dat zelfs ik, haha, beter had geklonken! Maar wel even gedanst en gelachen. Vooral Chocho genoot, gaat nl nooooooit uit!!! maar Bernard beloofde, met dronken stemmetje (!) dat hij oma toch echt weer eens mee zou nemen!

Zondag was heftig... Eerst afscheid nemen van de kids, pfffwwww, da's moeilijk, vooral de oudste beseffen het steeds beter en ik kon het dan ook niet droog houden. Weet dat de kids het heel goed hebben, heb schatten van huismoeders maar toch, voelen echt als mijn kids, afscheid is dan zwaar. Heb echt de kids doodgenuffeld, ben echt een te emtioneel meisje soms hoor... Toen door naar Thika waar we David bij zijn moeder afzetten. Deze arme dame is zo arm dat ze niet eens de huur (10euro!!) van haar hut is de sloppenwijk kan betalen. Ook voor haar samen met David een groot voedselpakket gekocht, Dan zie je David stralen dat hij dat voor zijn moeder kan doen! Moeder was ook heel eg dankbaar voor wat we voor David doen, terwijl hij het toch echt zelf doet, hij is zelfs weer een klas omhoog gegaan, slimme vent, ben trots!!!!!! Weet je wat hij gedaan had, elke week 20cent gespaard om een verjaardagkadootje voor mij te kopen!! Hij gaf me een houten olifantje en een heel mooi iets voor aan de muur, nog een verjaardagwens erbij op papier, zo lief, echt een schat!!!!

Toen door naar Nairobi met Ajub om zijn moeder op te zoeken in de gevangenis. Ajub is het jongetje dat nadat zijn moeder hem in de beerput had gegooid een jaar in het ziekenhuis had gewoond voor hij naar Upendo kwam. Hij was toen zo stil, echt gesloten en onbereikbaar met twee grote zwarte ogen...nu lacht hij, praat hij, is hij vrolijk (ok, oderweg even iets minder, toen spuugde hij zijn ontbijt over ons heen uit, hmm fris als je maar een paar kleren bij je hebt, hihi!!!!). Zijn moeder zit nu al bijna twee jaar vast, maar eigenlijk is haar man de grootste eikel. Hij mishandelde zijn vrouw zo erg dat ze in een vlaag van verstandsverbijstering Ajub dit aandeed. Haar man is echter nooit opgepakt en loopt nog vrolijk rond, zonder naar zijn zoon om te kijken. Ajubs moeder werd bij het gevangenishek gehaald en was wel ontroerd toen ze haar zoonje weer zag. Maar pas toen hij in haar armen was kwamen meer emoties, zo ontroerend om te zien, niemand hield het droog. Na 10 minuutjes gingen we weer weg, echt zo'n pijn in je hart doet dat, afschuwelijk.
Zo, uitgehuild Tessa....nee hoor, had nog niet genoeg gehuild vandaag....! Afscheid in Nairobi van Mark, Jackson, Chris, Ajub en...Naftali. Ok hij was mee en met hem heb ik toch iets speciaals qua gevoel. Hij begon dan ook heel erg te huilen en ik ook, Mark heeft hem van me overgenomen maar echt...ik haaaaaat afscheid! Pffwwww!!!!

Toen zijn we als afluiting onzelf gaan verwenennen bij Trattoria, een geweldig restaurant maar ik was echt misselijk na deze dag (of door de gewone, sterke westerse koffie, dat kan ook!) dat ik amper een hap kn eten, dus doggiebag gevraagd en het eten aan twee zwerfmoeders met kids (om 11uur 's avonds op straat!!!!) gegeven.

Volgende ochtend te vroeg op om te vliegen, gelukkig schenken ze gratis wijntjes in het vliegtuig want Kimm en ik zaten er echt even doorheen en op deze manier vielen we in slaap en werden we vrolijker wakker, thuis!

Veel liefs Tessa